1.e4
c6
2.d4
d5
3.e5
Gf5
4.Sf3
e6
5.Ge2
Sd7
6.0-0
Se7
7.b3
c5
8.c3
Sc6
9.Ge3
Wc8
10.a3
cxd4
11.cxd4
Ge7
12.Gd3
Gg4
Najprostsze było wymienić gońca, który później weźmie aktywny udział w ataku na króla.
13.Sbd2
Gh5
Po co? Narzucało się
13...a5
aby nie dopuścić do następnego ruchu białych.
14.b4
0-0
15.Hb1
h6
16.h3
f5
17.exf6
Wxf6
18.b5
Sa5
19.Se5
Sxe5
20.dxe5
Wf8
21.Gg6
Ge2
22.We1
d4?
Dopuszcza do korzystnych dla białych komplikacji. Należało grać
22...Gc4.
23.Gxh6!
d3
Po
23...gxh6
24.Wxe2
białe zostawałyby z pionkiem więcej.
24.Wxe2!
Z pewnością była to niespodzianka dla Radka.
24...dxe2
24...gxh6
25.Gxd3+-
25.Gh7+
Kh8
26.Gxg7+!
Teraz następuje efektowna kombinacja, której motyw jest mi dobrze znany. Na półfinale do MP w
Olsztynie (1967) podobnie wygrałem z Władysławem Pojedzińcem.
26...Kxg7
27.Hg6+
Kh8
28.Gg8!
Wf7
Jedyna obrona przed matem.
29.Hxf7
Hd3
30.Hxe7
Wxg8
31.Hh4+
Kg7
32.Hg4+
Kh8
33.Hf4
Sb3
34.Sxb3
Hd1+
35.Kh2
Wg6
35...e1H
36.Hh6#
36.Wc1
e1H
37.Hf8+
i 1-0 wobec
37.Hf8+
Kh7
(37...Wg8
38.Hh6#)
38.Wc7+
z matem.