1.d4 d5 2.c4 e6 3.Sf3 Sf6 4.Sc3 Ge7
Normalnie młody Norweg wybiera w tym miejscu obronę słowiańską po
4...c6.
5.Gf4
Oczywiście najczęściej gra się w tym miejscu
5.Gg5, ale Kramnik chętnie rozwija gońca
na f4.
5...0-0
6.e3
c5
7.dxc5
Gxc5
8.a3
Sc6
9.Hc2
Ha5
10.Wd1
Dla taktyków polecam wariant po
10.0-0-0
z bardzo ostrą grą.
10...Ge7
11.Ge2
dxc4
12.Gxc4
Sh5
Teoria zaleca
12...e5.
Ruchem w tekście czarne chcą wymienić gońca i jednocześnie osłabić strukturę pionkową przeciwnika. Ale z drugiej strony ta cała akcja opóźni rozwój.
13.0-0
Kramnik zrezygnował z wariantu
13.Gd6
Gxd6
14.Wxd6
Sf6
15.Hd2
Wd8
16.Wxd8+
Hxd8
17.Hxd8+
Sxd8
18.Ke2
z minimalną przewagą, na rzecz szybkiego zakończenia rozwoju figur.
13...Sxf4
14.exf4
g6
W celu udaremnienia przełomu f4-f5. W partii Gupta-Kjartansson, Reykjavik 2009, po
14...Wd8
15.Wxd8+
Hxd8
16.Wd1
Gd7
17.f5!
Hc8
18.Hd3
Ge8
19.fxe6
fxe6
20.Sd5
Hd8
(20...exd5
21.Hxd5+
Gf7
22.Hxf7+
Kh8+-)
21.He2
Gf7
22.Sf4
He8
23.Sxe6
Gf6
24.We1
białe uzyskały wygraną pozycję.
15.g3
Wd8
Chyba nowa idea z zamiarem po Gc8-d7 zakończyć rozwój swego skrzydła hetmańskiego. W znanej mi partii Jepiszin-Atalik, Bratto 2005, grano
15...Gf6
16.Wd3
Hf5
17.We1
Sa5
18.Ga2
Gd7
19.Sh4
Gxh4
20.We5
Hg4
21.Wxd7
Sc6
22.Wb5
Gf6
23.Kg2
e5
24.Wbxb7
Sd8
25.Sd5
Gg7
26.Wxa7
Wxa7
27.Wxa7
exf4
28.Sxf4
Gh6
29.h3
Hg5
30.b4
i białe uzyskały decydującą przewagę.
16.Wxd8+
Hxd8
17.Wd1
Gd7
18.f5!?
Wydawało się, że Carlsen swym ruchem g7-g6 uniemożliwił ten wypad. Ale Kramnik postanowił ofiarować pionka w celu osłabienia królewskiego skrzydła i jednocześnie otwarcia diagonali c1-h6 dla swego hetmana, który może być następnie przerzucony do akcji na prawej flance.
18...gxf5
Słabe jest oczywiście
18...exf5?
wobec
19.Hb3!
19.Hd2
Hb6
Magnusa nie zadawalał remisowy wariant po
19...Ge8!?
20.Hh6
Ha5
21.Sd5
(21.Sg5
He5!
22.Hxh7+
Kf8=)
21...exd5
22.Sg5
Gxg5
23.Hxg5+
Kf8
24.Hh6+
Kg8
25.Hg5+
z wiecznym szachem.
20.Hh6
20.Hxd7??
jest oczywiście niemożliwe wobec
20...Wd8-+.
20...Ge8
20...Hxb2??
przegrywa po
21.Sg5
Gxg5
22.Hxg5+
Kf8
23.Hf6
Wd8
24.Hh8+
Ke7
25.Sd5+
ze zdobyciem hetmana.
21.Sg5
Gxg5
22.Hxg5+
Kf8
23.Hh6+
Kg8
24.Hg5+
Kf8
25.Wd6!
Hc7?
Ten błąd Calsena będzie miał - jak się okaże - nie tylko znaczenie w tej partii, ale także w całym turnieju. Analiza po partii wykazała,
że tylko po
25...Hc5!
czarne mogły utrzymać równą grę, np.
26.Se4
Hxc4
27.Sf6
Ke7!
28.Wd1
Sd4
29.Sxe8+
Kxe8
30.Hg8+
Ke7
31.Hxa8
Hd5
32.Wxd4!
Hxd4
33.Hxb7+
Kf6
34.h4
Kg7
35.Kg2
e5
z równą końcówką hetmańską.
26.Hh6+
Ke7
27.Hh4+
Kf8
28.Hh6+
Ke7
29.Sb5
Ha5
W biurze prasowym w czasie trwania partii analizowano ruch
29...Hc8,
ale po
30.Hxh7
Sd8
31.Hh4+
f6
32.Wd1
białe miałyby wygraną pozycję.
30.b4
Sxb4
Szybki mat byłby po
30...Hb6
31.Wxe6+!
fxe6
32.Hxe6+
Kf8
(32...Kd8
33.Hd6+
Gd7
34.Ge6
Sb8
35.Hf8+
Ge8
36.Hf6#)
33.Hf6+
Gf7
34.Hxf7#.
Ale teraz nastąpiła efektowna końcowa kombinacja.
31.Wxe6+!
fxe6
32.Hxe6+
Kd8
32...Kf8
33.Hf6+
Gf7
34.Hxf7#
33.Hf6+
Kc8
34.Hxf5+
Kd8
Po
34...Gd7
35.Sd6+
Kc7
36.Hxa5+
ginął czarny hetman.
35.Hf6+
Kc8
36.axb4
i 1:0
wobec
36...Hb6
(36...Hd8
37.Ge6+
Gd7
38.Hc3+
Kb8
39.He5+
Kc8
40.Hc5+
Kb8
41.Gxd7+-)
37.Ge6+
Gd7
38.Hf8+
Hd8
39.Hc5+
Kb8
40.Gxd7
Hxd7
41.Hf8+
Hc8
42.Hd6+
Hc7
43.Hxc7#.